Αυτή η στιγμή δεν είναι φωτογραφία.
Απαθανατίζεται όμως στη συλλογική μνήμη ως ένας τόπος-φάντασμα, σχεδόν στοιχειωμένος, που μέσα του θα ζωντανέψει -προσευχόμαστε γι’ αυτό- η χαρά.
Μαζί μας σήμερα άνθρωποι που δεν υπάρχουν πια. Γονείς και παιδιά και φίλοι.
Μαζί μας και όσοι θα ακολουθήσουν μετά από εμάς.
Νιώθουμε ότι είμαστε ένα σκεύος αυτή τη στιγμή -ένας σκεύος εκλογής-
ότι είμαστε εδώ όλοι μαζί σήμερα για όλους αυτούς -τους πριν και τους μετά.
Έχουμε χρέος απέναντι σε αυτή τη μακροχρόνια αγωνία που προηγήθηκε.
Έχουμε χρέος και απέναντι σε αυτή την προσδοκία. Έχουμε χρέος να την εκπληρώσουμε.
Ευχαριστούμε όλους όσοι εργάστηκαν, μελέτησαν, προετοίμασαν, εκπόνησαν, από τη θέση που υπηρέτησαν και διακόνησαν -με τρόπο εμφανή και αφανή- τη σημερινή ξεχωριστή ημέρα.
Ευχαριστούμε και όλους όσοι θα συνεχίσουν να συνοδοιπορούν και να πραγματώνουν το «μαζί» με την έγνοια, τις γνώσεις, τη φροντίδα, την αγάπη.
Αυτή η στιγμή είναι και ένα όνειρο εκπληρωμένο.
Κλείνοντας θα θέλαμε να καταθέσουμε τα λόγια μιας γυναίκας, της Αικατερίνης Μπαντή από το Μικρόκαστρο, υποδιευθύντριας της εταιρίας Marsh-McLennan, που απασχολούσε 125.000 εργαζομένους, όταν εκείνη χάθηκε την 11 Σεπτεμβρίου 2001 μέσα στους δίδυμους πύργους. Τα λόγια της θα συνοδεύουν και εμάς και όλους όσοι θα ταχθούν σε αυτή την κοινή προσπάθεια:
«Ο,τιδήποτε αναλαμβάνεις να το παραδίδεις καλύτερο, πιο τέλειο».
Η λαμπηδών είναι ένα φυτό μυθικό, αφανές τη μέρα, φανερό -σε κάποιους μόνο- τη νύχτα. Με αυτή τη σκέψη, ότι υπάρχει ένα φως λανθάνον εκεί όπου η γνωμάτευση γράφει νοητική αναπηρία και που φωτίζει μέσα στο σκοτάδι, επιλέξαμε το «Λαμπηδόνες» για αυτόν τον ξεχωριστό τόπο και τρόπο.
σε αυτό το φως που υπάρχει οπωσδήποτε κρυμμένο ακόμα
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ, ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΑμεΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΟΙΝΣΕΠ Λαμπηδόνες
