Σε ένα ατμοσφαιρικό μαγαζί που πουλάει παλιά παιχνίδια, ένας πατέρας μπαίνει κρατώντας από το χέρι το παιδί του. Το στιγμιότυπο είναι μοναδικό. Δεν είναι το παιδί που τραβάει τον γονιό από το χέρι για να αγοράσουν το παιχνίδι που είδε στις διαφημίσεις. Είναι ο γονιός που με ανυπομονησία δείχνει στον γιο του τις φιγούρες, με τις οποίες έπαιζε ο ίδιος στην παιδική ηλικία και τις κρατάει σφιχτά στα χέρια του για να τις ξαναποκτήσει.
Σαν σκηνές που ξεπηδούν από ρετρό παιδικά όνειρα, Playmobil που χρονολογούνται ακόμα και από τα τέλη του 1970 συνυπάρχουν με μεμονωμένες φιγούρες άλλων παιχνιδιών δημιουργώντας στα ράφια του μαγαζιού σκηνές από φανταστικές ιστορίες, όμοιες με αυτές που πλάθουν τα παιδιά διαχρονικά στο μυαλό τους. Δίπλα τους, μολυβένια στρατιωτάκια της δεκαετίας του 1930 «μάχονται» με φιγούρες G.I.Joe της δεκαετίας του ’80. Σε ένα παρακείμενο ράφι στέκονται μια κούκλα Ρένα της δεκαετίας του ’60 και ένας φωτεινός αγκαλίτσας της δεκαετίας του ’80 να θυμίζουν την αίσθηση ασφάλειας που δημιουργούσαν στα παιδιά που τα είχαν κάποτε δίπλα τους.
Παρά τη φθορά που έχουν από τον χρόνο, τα vintage παιχνίδια συνεχίζουν να μιλούν στις καρδιές μικρών και μεγάλων, συλλεκτών, αλλά και ανθρώπων που θέλουν απλά να ξαναγυρίσουν στην παιδική τους ηλικία.
Παρά τη φθορά που έχουν από τον χρόνο, τα vintage παιχνίδια συνεχίζουν να μιλούν στις καρδιές μικρών και μεγάλων, συλλεκτών, αλλά και ανθρώπων που θέλουν απλά να ξαναγυρίσουν στην παιδική τους ηλικία.
