Προειδοποίηση για Spoilers: Αυτό το άρθρο είναι γεμάτο spoilers για το σύνολο του “The Witcher” του Netflix, συμπεριλαμβανομένης και της τρίτης σεζόν καθώς και της σειράς βιβλίων “The Witcher”.
Η τρίτη σεζόν του “The Witcher” Volume 1 κυκλοφόρησε στο Netflix και ακολουθώντας το παράδειγμα των προκατόχων της, περιλαμβάνει πολλές αλλαγές που οι οπαδοί της πρωτότυπης σειράς βιβλίων δεν θα αναγνωρίσουν.
Το Netflix απομακρύνθηκε αρκετά από την πρωτότυπη ιστορία του Andrzej Sapkowski στη δεύτερη σεζόν, αναγκάζοντας τη σειρά να καλύψει κάποια από τα κενά που άφησε, αυτή τη φορά. Επομένως, η τρίτη σεζόν περιλαμβάνει στοιχεία τόσο από το τρίτο βιβλίο, “Blood of Elves” , όσο και από το τέταρτο βιβλίο, “Time of Contempt”, καθώς και κάποια “πασπαλίσματα” από άλλες ιστορίες.
Αν και σίγουρα ακολουθεί την ιστορία των βιβλίων πολύ περισσότερο από την προηγούμενη σεζόν, το Netflix εξακολουθεί να κάνει πολλές αλλαγές στις ιστορίες των Geralt, Yennefer και Ciri στην τρίτη σεζόν για αυτό και εμείς σας ετοιμάσαμε αυτό το άρθρο όπου και αναλύουμε τις διαφορές που παρουσιάζει η τρίτη σεζόν συγκριτικά με την ιστορία των βιβλίων.
To Shaerrawedd
Γενικά η τρίτη σεζόν του “The Witcher” είναι βασισμένη στο τέταρτο βιβλίο αλλά ανοίγει με μια ιστορία από το τρίτο βιβλίο καθώς το Netflix εδώ, έχει σχεδόν ανακατέψει τα δύο αυτά βιβλία. Θυμάστε στη σεζόν δύο που ο Geralt πηγαίνει τη Ciri από το Kaer Morhen στον ναό του Melitele; Σε αυτό το σημείο ξεκινά να εκτυλίσσεται στα βιβλία η ιστορία του Shaerrawedd που βλέπουμε στο πρώτο επεισόδιο της σειράς.
Ο Geralt και η Ciri (και βασικά και η Triss) ταξιδεύουν μυστικά με το καραβάνι του Yarpen όπως είδαμε και στη σειρά. Τελικά στον δρόμο τους βρίσκουν το Shaerrawedd, ένα αρχαίο παλάτι ξωτικών, και σε αυτό το σημείο η ιστορία της σειράς είναι αρκετά παρόμοια με των βιβλίων. Η ανθρωπότητα έχει διαπράξει γενοκτονία κατά των ξωτικών και αυτό είναι ουσιαστικά μια τελευταία προσπάθεια για αντίσταση.
Το κομμάτι της επίθεσης εναντίον της Ciri είναι αυτό που δεν συνάδει με το βιβλίο. Πρώτα από όλα ο Rience δεν εμπλέκεται καθόλου, το ίδιο και τα non-Scoia’tael ξωτικά, όπως η Francesca από τη δεύτερη σεζόν. Επίσης κανονικά η Ciri δεν ήταν ο στόχος. Στα βιβλία, τα Scoia’tael επιτίθενται μόνο στο καραβάνι του Yarpen για προμήθειες.
Ενώ η πλευρά της Ciri τελικά κερδίζει, η αντίδραση της επικρατήσας ομάδας απέναντι στη νίκης της είναι αυτή που ξεχωρίζει παρουσιάζοντας διαφορές με την πρωτότυπη ιστορία. Στην εκδοχή του Sapkowski, μιλάμε για μια πικρή νίκη για τον Yarpen και την ομάδα των νάνων του, καθώς αναγκάστηκαν να σκοτώσουν άλλα μη ανθρώπινα πλάσματα.
Οι άνθρωποι του είχαν επίσης στήσει παγίδα καθώς το καραβάνι του ήταν γεμάτο ψεύτικες προμήθειες, που είχαν σταλεί για να δουν αν ο νάνος ήταν αξιόπιστος. Τόσο ο ίδιος όσο και τα Scoia’tael χειραγωγήθηκαν από τους ανθρώπους, ώστε να αλληλοσκοτωθούν, στο ίδιο έδαφος όπου είχε λάβει χώρα η τελευταία αντίσταση των ξωτικών ενάντια στις ανθρώπινες θηριωδίες. Υπάρχει ένα απίστευτο βάθος και συμβολισμός στη μάχη, που δεν φαίνεται πραγματικά στη σειρά. Και σίγουρα δεν ακούγεται η φράση “θα πεθάνετε γαμ***ενοι σκίουροι”.
Ευτυχισμένη οικογένεια
Μια άλλη περίπτωση που μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το Netflix ανακατεύει τα δύο βιβλία, είναι το κομμάτι που η Yennefer εκπαιδεύει τη Ciri και το γεγονός ότι το ζευγάρι ενώνεται με τον Geralt και όλοι μαζί γίνονται μια υποτιθέμενη ευτυχισμένη οικογένεια στην αρχή του πρώτου επεισοδίου της τρίτης σεζόν. Το τρίο δεν ενώνεται καθόλου σε κανένα από τα δύο βιβλία. Βασικά αυτό είναι και ένα μεγάλο μέρος της κινητήριας δύναμης πίσω από τον κάθε χαρακτήρα: το να ζουν ειρηνικά μαζί είναι το μόνο που θέλουν πραγματικά ο Geralt, η Ciri και η Yennefer, αλλά κάτι πάντα τους σταματάει από το να το πετύχουν.
Η μεταφορά αυτού του στοιχείου της ιστορίας από τα βιβλία στην τηλεόραση είναι δύσκολο εγχείρημα καθώς δεν θα ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό για τον θεατή να μην εμφανίζονται ποτέ οι πρωταγωνιστές ταυτόχρονα στην οθόνη. Τα βιβλία έχουν το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι μπορούν να βάζουν τον αναγνώστη μέσα στο μυαλό αυτών των χαρακτήρων, μιας και του δίνουν την ευκαιρία να διαβάσει τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα τους. Επομένως, η κατανόηση των κινήτρων των ηρώων είναι πιο εύκολη στα βιβλία, ενώ αντίθετα, για να καταφέρει το Netflix να τα αναδείξει το ίδιο αποτελεσματικά, βασίζεται αναγκαστικά σε σκηνές όπως αυτή που περιγράψαμε παραπάνω.
Μια παρόμοια αλλαγή βλέπουμε στο τέλος του πρώτου επεισοδίου, όταν ο Geralt αποφασίζει να κυνηγήσει τον Rience και η Ciri με τη Yennefer κατευθύνονται προς την Aretuza. Αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα μεταξύ των βιβλίων τρία και τέσσερα. Όλη η εκπαίδευση της Ciri στη μαγεία γίνεται όταν αυτή και η Yennefer είναι μόνες τους (και στο ναό του Melitele), δημιουργώντας έτσι ένα δεσμό μητέρας-κόρης, όπως ακριβώς και ο Geralt είχε γίνει ουσιαστικά πατέρας της Ciri κατά την εκπαίδευσή της στο Kaer Morhen.
Το κυνήγι της Ciri
Ενώ στη Σεζόν Τρία Volume 1 μπορούμε να δούμε τη Ciri και τους θετούς γονείς της, να τρέχουν από σπίτι σε σπίτι, δεν έχει ξεκινήσει κάποιο ενεργό κυνήγι σε αυτό το σημείο των βιβλίων. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η Ciri είναι νεκρή, και όσοι την κυνηγούν -όπως οι Redania, Rience, Nilfgaard- το κάνουν με προσοχή και παρασκηνιακά.
Ούτε τα ξωτικά την κυνηγούν. Βασικά, ολόκληρη η υποπλοκή γύρω από τη Francesca και τον Filavandrel δεν υπάρχει καθόλου. Αυτοί οι χαρακτήρες κάνουν άλλα πράγματα στα βιβλία, και δεν σχετίζονται καθόλου με τις ιστορίες του Geralt ή της Ciri.
Το Φεστιβάλ Belleteyn είναι η τελευταία νέα προσθήκη που το Netflix έφερε. Το ίδιο το ετήσιο γεγονός σίγουρα υπάρχει και στα βιβλία, αλλά ο Geralt, η Yennefer και η Ciri δεν συμμετέχουν, σε αυτό το σημείο της ιστορίας. Δεν υπάρχει λαβύρινθος, δεν υπάρχει κανένα τέρας που να εντοπίζει τη μυρωδιά της Ciri και δεν υπάρχει κανένας φύλακας τεράτων με το όνομα Veldhoek.
H Redania
Ολόκληρη η υποπλοκή με το βασίλειο της Redania δεν υπάρχει στα βιβλία. Κάποια σημαντικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο φυσικά, με επικεφαλής τόσο τον Dijkstra όσο και τη Phillipa, αλλά συνήθως τα μαθαίνουμε έμμεσα ή αναδρομικά.
Το Netflix χειρίζεται με παρόμοιο τρόπο τους μάγους και τις μάγισσες χαρακτήρες του. Αντί να εισάγει αυτούς τους ήρωες μόνο σε κρίσιμες για την πλοκή στιγμές, όπως κάνει ο Sapkowski στα βιβλία του, η σειρά δίνει στους αναγνώστες μια γεύση από με το υπόβαθρο τους, εν αναμονή των διάφορων σημαντικών εξελίξεων που συμβαίνουν.
Ο χαρακτήρας του Radovid όπως παρουσιάζεται στη σειρά παρεκκλίνει αρκετά από την ιστορία των βιβλίων. Ο πρίγκιπας είναι ο νεαρός γιος του βασιλιά Vizimir στα βιβλία, όχι αδερφός του, και είναι ουσιαστικά ασήμαντος για τη γενική πλοκή που περιστρέφεται γύρω από τον Geralt και την παρέα του. Το Netflix φαίνεται να ενσωματώνει κομμάτια της ιστορίας που λαμβάνει χώρα στη σειρά βιντεοπαιχνιδιών της CD Projekt Red, όπου ο Radovid είναι ένας κεντρικός χαρακτήρας.
Ούτε ο Jaskier συνάδει ιδιαίτερα με τον χαρακτήρα που περιγράφεται στα βιβλία. Ο βάρδος είναι κανονικά κατάσκοπος της Redania, αλλά η ανάκρισή του αρχίζει και τελειώνει με το να λέει ψέματα για το πού βρίσκεται ο Geralt. Δεν συμφωνεί να τους βοηθήσει να συλλάβουν τη Ciri, δεν τροφοδοτεί με πληροφορίες τη βασιλική οικογένεια και δεν αμφιβάλλει ότι η Ciri και ο Geralt πρέπει να παραμείνουν μαζί.
Τέλος, ο Vizimir είναι αυτός που χάνει το κεφάλι του εδώ, όχι η γυναίκα του, Hedwig. Η δολοφονία του βασιλιά συμβαίνει παράλληλα με τα γεγονότα του χορού του Thanedd για λόγους που πιθανότατα θα μάθουμε στο Volume 2. Αλλά στα βιβλία, η Hedwig αναλαμβάνει διστακτικά τη θέση του Vizimir με τη βοήθεια (και τη χειραγώγηση) της Phillipa, γεγονός που γεννά στον νεαρό Radovid ένα ισόβιο μίσος για τις μάγισσες.
H Aretuza
Όπως αναφέραμε, η σειρά προετοίμαζε την εισαγωγή των μάγων και των μαγισσών για πολύ καιρό, αντίθετα με τα βιβλία όπου το κονκλάβιο ήταν και η πρώτη φορά που γνωρίσαμε τις φιγούρες των Sabrina, Keira, και άλλων.
Ένας από τους βασικούς μάγους εδώ, ο Stregobor, επίσης δεν υπάρχει στα βιβλία πέρα από μια αρχική σύντομη ιστορία με τον Renfri, την οποία είδαμε να λαμβάνει χώρα στην πρεμιέρα της πρώτης σεζόν. Επομένως, δεν υπάρχει καμία κρυφή συνωμοσία για την εξολόθρευση των μαγισσών που είναι μισές ξωτικά, κανένα κυνήγι αγνοούμενων κοριτσιών από την Triss και τον Istredd (ο τελευταίος δεν υπάρχει καθόλου στα βιβλία σε αυτό το στάδιο της ιστορίας) και καμία έρευνα από τον Geralt και τη Yennefer που αποσκοπεί στην απόδοση κατηγοριών στον Stregobor.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως έρευνα, επειδή ο Dijkstra, είναι αυτός που βρίσκει την ανατριχιαστική σπηλιά στα βιβλία, όχι ο Geralt, . Εδώ όμως δεν υπάρχει ψεύτικη Ciri, ούτε τέρας με γιγάντια χέρια, ούτε κεφάλια που εξέχουν από τον τοίχο, καθώς ο Dijkstra βρίσκει απλώς απομεινάρια από μερικά ακραία νοσηρά πειράματα. Ο Rience είναι αυτός που προτείνει την ιδέα της ψεύτικης Ciri, καθώς προσπαθεί να εξαπατήσει τον αυτοκράτορα, αφού απέτυχε να αποκτήσει την αληθινή. Η κοπέλα λαμβάνει διαταγές απλώς να προσποιηθεί ότι είναι η Ciri, όμως δεν δέχεται πλύση εγκεφάλου.
Έτσι, ο χορός του Thanedd δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας χορός. Φυσικά, εξακολουθεί να είναι γεμάτος πολιτικές ίντριγκες και μάγους που χώνονται παντού, αλλά δεν υπάρχει κάποια έρευνα. Ακόμα, το κονκλάβιο κανονίστηκε πριν από την άφιξη της Yennefer, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχε καμία σχέση με τη διοργάνωσή του. Η Phillipa ήταν στην πραγματικότητα η βασική φιγούρα πίσω από αυτό, σε αντίθεση με τη σειρά όπου δέχεται διστακτικά να συμμετάσχει την τελευταία στιγμή.
Μικρότερες αλλαγές
Ο Emhyr var Emreis, ο αυτοκράτορας του Nilfgaard και πατέρας της Ciri, δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο στην ιστορία από τόσο νωρίς στα βιβλία. Στην πραγματικότητα, αποκαλύπτεται ότι είναι ο πατέρας της Ciri προς το τέλος του 7ου βιβλίου, στο φινάλε του Witcher Saga. Ο χαρακτήρας του είναι επίσης πολύ διαφορετικός εδώ. Στα βιβλία, ο Emhyr είναι ένα πρόσωπο που εκφοβίζει, μια τρομακτική φιγούρα που η παρουσία του και μόνο αναγκάζει τους υπηκόους του να γονατίσουν. Δεν είναι ένας αδιάφορος ηγεμόνας που χαριεντίζεται με τον Cahir στο κρεβάτι.
Ο Gallatin, το ξωτικό που ηγείται των Scoia’tael, δεν ονομάζεται Gallatin στα βιβλία. Ονομάζεται Isengrim Faoiltiarna, αλλά είναι περισσότερο γνωστός με την ονομασία Iron Wolf ή Wolf Isengrim. Κατά τα άλλα, ο χαρακτήρας εισάγεται στο επόμενο βιβλίο και δεν έχει τόσο ενεργή συμμετοχή στην ιστορία, ούτε σκοτώνεται τόσο γρήγορα.
Η Fringilla δεν φυλακίζεται από τον Emhyr, καθώς δεν έχει κάποιον ιδιαίτερο σκοπό σε αυτό το στάδιο της ιστορίας των βιβλίων. Ξέρουμε ότι είναι μια μάγισσα της Nilfgaardian, αλλά αυτό είναι όλο. Στο πέμπτο βιβλίο είναι εκεί όπου συναντά τον Geralt και ξεκινά να παίζει μεγαλύτερο ρόλο.
Η Ciri δεν βγάζει κανέναν παθιασμένο λόγο όπου λέει ότι θέλει να γίνει η απόλυτη κυρίαρχος του κόσμου. Στα βιβλία απλά θέλει να γίνει γητεύτρια. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη εμπλοκή του Radovid, εξυπηρετεί κατά κάποιον τρόπο μια υποπλοκή της σειράς παιχνιδιών, όπου η Ciri σκέφτεται το ενδεχόμενο να γίνει αυτοκράτορας στη θέση του πατέρα της.
Η εισαγωγή του Jaskier στο πρώτο επεισόδιο είναι μια αναφορά σε μια σύντομη ιστορία του δεύτερου βιβλίου με τίτλο “Eternal Flame”. Η ιστορία αυτή αποτυπώνεται πιστά, με τον Jaskier να διώχνεται από το σπίτι της ξινισμένης ερωμένης του Vespula στο Novigrad. Στη σύντομη ιστορία, ωστόσο, ο Geralt είναι αυτός που τον συναντά τυχαία και όχι η Phillipa, ο Radovid ή ο Yarpen.
Ο Leo Bonhart και ο ξάδερφός του Dominik Houvenaghel, ο οποίος, όπως ισχυρίζεται η Yennefer, πρόκειται να κυνηγήσει τη Ciri, δεν έχουν κάνει την εμφάνιση τους ακόμα. Επίσης, δεν υπάρχει σκηνή όπου η Ciri ελευθερώνει ένα παιδί στο μαγαζί της Keira, επειδή δεν υπάρχει το μαγαζί της Keira (η εισαγωγή του χαρακτήρα της γίνεται στο χορό). Η Ciri συστήνεται στους Houvenaghel και Bonhart αργότερα και για διαφορετικούς λόγους.
Ο Valdo Marx, ο αντίπαλος βάρδος του Jaskier που κάνει την εμφάνισή του στο τέταρτο επεισόδιο, δεν υπάρχει στην ιστορία των βιβλίων ωστόσο η έχθρα μεταξύ του Jaskier και του Valdo υπάρχει. Όταν ο Geralt και ο Jaskier αποκαλύπτουν το djinn στο πρώτο βιβλίο, όπου είναι και το σημείο που ο Geralt συναντά τη Yennefer για πρώτη φορά, μία από τις επιθυμίες του Jaskier είναι να σκοτωθεί ο Valdo.
Ο Cahir συνεργάζεται με τα Scoia’tael για να πυροδοτήσει τα γεγονότα που πιθανότατα θα λάβουν χώρα στο Volume 2, αλλά ο Gallatin, ή Wolf Isengrim όπως αναφέρεται στα βιβλία, δεν ήταν ούτε παλιός φίλος αλλά ούτε και ο άνθρωπος που έπρεπε να σκοτώσει για να κερδίσει τον σεβασμό του Emhyr. Ο Nilfgaard χρησιμοποιούσε ήδη τα Scoai’tael για να διαταράσσουν τα πράγματα στον βορρά, οπότε η δολοφονία του ηγέτη τους δεν έχει νόημα για τον Emhyr σε αυτό το πλαίσιο.
Ο Geralt δεν γνωρίζει ποτέ τη μητέρα του στα βιβλία, εκτός από μια σύντομη συνάντηση όπου τη βλέπει ενώ έχει παραισθήσεις, σε μια στιγμή της ιστορίας που παραλίγο να πεθάνει. Αυτό είναι ένας άλλος πυλώνας του χαρακτήρα του και επίσης ένα βασικό σημείο της πλοκής ολόκληρου του σύμπαντος, που παρέχει και πληροφορίες σχετικά με τις αιτίες της σταδιακής έκλειψης των γητευτών. Επομένως, είναι λίγο περίεργο για τους αναγνώστες των βιβλίων να βλέπουν τον Geralt να έχει πλήρη γνώση του ποια είναι η μητέρα του και μάλιστα να κάνει παρέα με τους φίλους της στο τρίτο επεισόδιο.
Ο χαρακτήρας του Otto και τα υπόλοιπα γεγονότα της σκηνής που εμφανίζεται, δεν υπάρχουν επίσης στα βιβλία, αν και παρουσία του είναι βασισμένη σε έναν χαρακτήρα από το όγδοο βιβλίο που ονομάζεται Dussart, ο οποίος είναι επίσης ένας λυκάνθρωπος που έσωσε ο Geralt. Το γεγονός ο Otto έχασε το μενταγιόν δεν θα έπρεπε να έχει πυροδοτήσει τη μεταμόρφωσή του σε τέρας. Γενικά το χαρακτηριστικό ενός λυκάνθρωπου είναι ότι μεταμορφώνεται μόνο κατά τη διάρκεια της πανσελήνου, όχι στο φως της ημέρας όπως απεικονίζεται στη σειρά του Netflix.
Η σκηνή με το πλοίο στο τέταρτο επεισόδιο φαίνεται να προέρχεται από ένα άλλο σημείο του τρίτου βιβλίου, όπου ο Geralt κάνει γνωστή την παρουσία του στον Rience με το να γίνει φύλακας σε ένα ποταμόπλοιο. Εδώ ο Geralt είναι μόνος του , χωρίς την Ciri ή τον Jaskier, αλλά και εδώ πολεμάει ένα γιγάντιο υδάτινο τέρας. Θα αγνοήσουμε επίσης το γεγονός ότι ο Geralt και η Ciri ταξίδεψαν έφιπποι σε αυτή την πόλη, αλλά έπρεπε να διασχίσουν μια θάλασσα για να επιστρέψουν.
