Σχολή Ισλαχανέ, Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων Χαμιδιέ, Επαγγελματική Σχολή των Ορφανών, Πολυτεχνική Σχολή Μιδάτ Πασά, Μηχανουργείο Αξιλιθιώτη. Βρίσκεται στις παρυφές της Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης από το 1874 (ή 1876 σύμφωνα με άλλες ιστορικές πηγές), στο ανατολικό άκρο της οδού Αγίου Δημητρίου, μεταξύ των οδών Αποστόλου Παύλου και Ελένης Ζωγράφου.
Το γνωστό σήμερα ως Πολυχώρος Πολιτισμού Ισλαχανέ, με τις ποικίλες χρήσεις και ονομασίες του στο πέρασμα των χρόνων, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως σήμερα, μαρτυρά μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Ανθεκτικό στον χρόνο ως κτίριο, αλλά και ως λειτουργία, το Ισλαχανέ μεταμορφώθηκε αρκετές φορές, ωστόσο πυρήνας της ύπαρξής του παραμένει, με διαφορετικούς τρόπους, η προσφορά στην κοινότητα. Παρόλο που δεν είναι από τα πλέον γνωστά μνημεία της πόλης, η ιστορία του αναδεικνύει την ανθεκτικότητα της Θεσσαλονίκης απέναντι σε αλλαγές καθεστώτων, πληθυσμών και χρήσεων.
Η ανθεκτικότητά του είναι ο λόγος που το Ισλαχανέ επιλέχθηκε να «πρωταγωνιστήσει» στην εκδήλωση που πραγματοποίησαν, το απόγευμα της Δευτέρας, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας/Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας (ΤΕΕ/ΤΚΜ) και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Θεσσαλονίκης (ΣΑΘ), με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αρχιτεκτονικής, που εορτάζεται κάθε χρόνο την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου και φέτος έχει κεντρικό θέμα τη σημασία του σχεδιασμού με ανθεκτικότητα (Design for Strength).
Η νέα τάση στην αρχιτεκτονική φέρνει στο προσκήνιο την επανάχρηση παλιών κτιρίων και το Ισλαχανέ αφενός αποτελεί παράδειγμα επανάχρησης, αφετέρου ξεχωρίζει τόσο για την ιστορία και την αρχιτεκτονική του – παράδειγμα της οθωμανικής αρχιτεκτονικής με νεοκλασικά στοιχεία- όσο και για την υποδειγματική αποκατάστασή του.
Η νέα τάση στην αρχιτεκτονική φέρνει στο προσκήνιο την επανάχρηση παλιών κτιρίων και το Ισλαχανέ αφενός αποτελεί παράδειγμα επανάχρησης, αφετέρου ξεχωρίζει τόσο για την ιστορία και την αρχιτεκτονική του – παράδειγμα της οθωμανικής αρχιτεκτονικής με νεοκλασικά στοιχεία- όσο και για την υποδειγματική αποκατάστασή του.
