Τηλεργασία έως το 2027 αποφάσισε η ΕΚΤ «κόντρα» στις απαιτήσεις των καιρών
Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να παρατείνει την επιλογή τηλεργασίας για το προσωπικό της έως το 2027 αποκαλύπτει τη διαιώνιση μιας βλαπτικής νοοτροπίας που έχει αποδυναμώσει τη λειτουργία της ΕΚΤ και τον εποπτικό της ρόλο.
Από το 2023, όταν τέθηκε σε ισχύ το μέτρο της τηλεργασίας για 110 ημέρες τον χρόνο, η αποτελεσματικότητα της ΕΚΤ και του εποπτικού της βραχίονα έχει πληγεί, καθώς η φυσική παρουσία και η άμεση συνεργασία μεταξύ των εποπτών έχουν υποκατασταθεί από ένα απομακρυσμένο και πιο αναποτελεσματικό μοντέλο λειτουργίας.
Η ΕΚΤ, ένας θεσμός που απαιτεί ταχύτητα αντίδρασης, εσωτερική διαβούλευση και ισχυρό συντονισμό, έχει υποκύψει στη λογική της ανώτατης γραφειοκρατίας, όπου οι διαδικασίες επιβραδύνονται και η πραγματική επίβλεψη του χρηματοπιστωτικού συστήματος γίνεται όλο και πιο δυσκίνητη. Άλλωστε η αδυναμία άμεσης παρέμβασης στις αγορές και η καθυστέρηση στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς, ειδικά σε ένα περιβάλλον οικονομικής αβεβαιότητας.
Η εποπτεία του SSM, που είναι θεμελιώδης για τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, έχει επίσης υπονομευθεί. Η φυσική παρουσία των εποπτών στις τράπεζες και η απευθείας αλληλεπίδραση με τα στελέχη του χρηματοπιστωτικού κλάδου είναι απαραίτητες για την αξιόπιστη αξιολόγηση κινδύνων και τη λήψη έγκαιρων μέτρων. Με την τηλεργασία να κυριαρχεί, η επικοινωνία μέσω οθονών δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δυναμική της επιτόπιας εποπτείας, δημιουργώντας έτσι ένα κενό στον έλεγχο και τη διαχείριση κρίσεων.
Την ίδια στιγμή, ενώ άλλες μεγάλες τράπεζες και θεσμικά όργανα έχουν αρχίσει να επιστρέφουν σταδιακά στην πλήρη φυσική παρουσία, η ΕΚΤ φαίνεται να ακολουθεί αντίθετη πορεία, παρατείνοντας ένα σύστημα που απομακρύνει το προσωπικό της από τον πυρήνα της εποπτικής του αποστολής. Η λογική της διατήρησης της τηλεργασίας ως στοιχείου «ανθεκτικότητας» και «ελκυστικότητας» για το προσωπικό μπορεί να λειτουργεί υπέρ των εργαζομένων, αλλά αποδυναμώνει τον ίδιο τον οργανισμό και τη δυνατότητά του να διατηρήσει σφιχτό έλεγχο σε ένα πολύπλοκο και ταχέως μεταβαλλόμενο οικονομικό περιβάλλον.
