Έλληνες βουλευτές επισκέφθηκαν το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) στο πλαίσιο μιας ευτελούς αξίας συνόδου (δηλαδή «βιτρίνα»), του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου, στο όνομα της «σύσφιξης της περιφερειακής οικονομικής συνεργασίας για την ενίσχυση της αντιμετώπισης κοινών προκλήσεων ασφαλείας».
Ντράπηκαν και οι ίδιες οι λέξεις που ειπώθηκαν.
Δεν πήγαν στο Αζερμπαϊτζάν μόνο, αλλά επισκέφθηκαν και το κατεχόμενο Αρστάχ και φωτογραφήθηκαν, όπως κάνουν οι χαζοχαρούμενοι τουρίστες, στα ιστορικά μνημεία του Σουσί και του Στεμπανακέρτ, τα μέρη του μαρτυρίου, τα ιστορικά και πολιτιστικά σύμβολα ενός πολιτισμού αιώνων.
Στήθηκαν από τον μηχανισμό προπαγάνδας του φασίστα Αλίεφ, λες και ήταν πειθήνια πιόνια, οι ειρηνολόγοι και αγαπολόγοι, μπροστά στα «αζέρικα» μνημεία, αυτά που οι σφαγείς παρουσιάζουν ως σύμβολα κατάκτησης, δίδοντας συγχωροχάρτι σ’ αυτούς που εφαρμόζουν «τελικές λύσεις».
Χωρίς αίσθημα ηθικής ευθύνης, χωρίς επίγνωση των αξιών του Λαού που εκπροσωπούν, έφτυσαν νεκρούς, οι εθελοτυφλούντες εραστές του επιλεκτισμού και της διακριτικής ευαισθησίας στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Είναι είτε αποδοχή είτε συγκάλυψη της θηριωδίας, είναι δηλαδή μία συνειδητή πολιτική πράξη, με την οποία είτε συναινούν είτε απέναντι στην οποία αδιαφορούν. Ας επιλέξουν.
Για πρώτη φορά, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το Αρτσάχ δεν κατοικείται πια από Αρμένιους. Ο κόσμος πρέπει να μάθει τι συμβαίνει. Δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο.
Εκκλησίες έχουν κατεδαφιστεί ή έχουν μετατραπεί σε τζαμιά, τα μουσεία έχουν εκκαθαριστεί και είτε έχουν αδειάσει είτε έχουν καταστραφεί είτε τα εκθέματα παρουσιάζονται ως σύμβολα κατάκτησης. Τα νεκροταφεία ισοπεδώνονται, ιερά σκεύη και κειμήλια εκκλησιών καταληστεύθηκαν, τα σπίτια και το βιός καταπατήθηκαν και κατοικούνται από άρπαγες που δε μόχθησαν γι’ αυτά. (Βλ. παραπομπή 1, καθώς και φώτος)
Τα περιβόητα Χατσκάρ, οι πανέμορφοι σταυρόλιθοι, οι επιμνημόσυνες σταυρόπετρες της Αρμενίας, απαράμιλλά αριστουργήματα της μεσαιωνικής χριστιανικής αρμενικής τέχνης, έχουν καταστραφεί. Δεν υπάρχουν πια.
Στήθηκαν χασκογελώντας οι φωτογραφιζόμενοι και έκρυψαν με το «πολιτικό τους ανάστημα», όλα αυτά, που βρίσκονταν ακριβώς από πίσω τους. Έκαναν μάλλον πως δεν είδαν.
Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν ήταν ένα μοναδικό, στιγμιαίο έγκλημα, αλλά συνιστά διαρκές έγκλημα του τουρκικού κόσμου. Δεν αρνούνται τη Γενοκτονία μόνον, τη συνεχίζουν αδιαλείπτως μέχρι και σήμερα.
Δε θα επιτρέψουμε ποτέ να ξεχαστούν οι σφαγές του Λαού μας και να χτίζονται σε βάρος της ιστορικής μας μνήμης πολιτικές καριέρες και ματωμένα βιογραφικά.
Δεν αναφέρομαι μόνο στη Γενοκτονία των εκατομμυρίων νεκρών από την Τουρκία, αλλά και στις εκατόμβες των χιλιάδων νεκρών από το Αζερμπαϊτζάν. Άλλωστε από κοινού υπήρξαν γενοκτόνοι.
Μόνο τα έτη 1918-1920, οι αρχές του Αζερμπαϊτζάν διέπραξαν μαζικές σφαγές των Αρμενίων, μεταξύ των οποίων είναι η μαζική εξόντωση στο Μπακού, όπου σφαγιάστηκαν 23.000 Αρμένιοι με εντολέα τον γενοκτόνο υπουργό εσωτερικών του Αζερμπαϊτζάν, Μπεχούντ Χαν Τζιβανσίρ και στο Σουσί, όπου κατακρεουργήθηκαν περισσότεροι από 8.000 Αρμένιοι. Περίπου 10.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη του Σουσί, τον Μάρτιο του 1920.
Θυμόμαστε, το πογκρόμ του Σουμγκάιτ και του Κιροβαμπάτ το 1988, το οποίο διαπράχθηκε από τον επίσημο αζέρικο στρατό, τις σφαγές, ξανά στο Μπακού το 1990 και οι οποίες δημιούργησαν κύμα προσφύγων 300.000 Αρμενίων τόσο προς την Αρμενία, όσο και προς το Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Θυμόμαστε το οργανωμένο πογκρόμ τον Απρίλιο του 1992, εναντίον του αρμενικού πληθυσμού στα αρμενικά χωριά του Αρτσάχ, όπως το χωριό Μαράγα, όπου ό,τι δε σκοτώθηκε, βιάστηκε.
Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως, δεν κατεύνασε το μίσος τους και τη δίψα τους για αίμα.
Μόλις πριν λίγα χρόνια, και πάλι, στο Ταλίς το 2016 διαπράχθηκαν φρικαλεότητες από τον στρατό του Αζερμπαϊτζάν εναντίον άμαχου πληθυσμού, σε συνεργασία μάλιστα με τους Γκρίζους Λύκους. Παρόμοιες πράξεις, με περισσότερη σκληρότητα, επαναλήφθηκαν το φθινόπωρο του 2020.
Αχόρταγοι από αίμα… φτάσαμε τελικά στον Οκτώβρη του 2023 με την εισβολή στο Αρτσάχ, μετά από δεκάμηνο οικονομικό αποκλεισμό, με 5.000 νεκρούς Αρμένιους και 120.000 εκτοπισμένους πρόσφυγες, που άφησαν πίσω τους το βιός τους, τους τάφους και τους νεκρούς τους, τα ζωντανά, τα σπαρτά και την ψυχή τους. Κεντρικά οργανωμένη, στοχευμένη πράξη μαζικής εξόντωσης, συστηματικής γενικευμένης λιμοκτονίας και κατόπιν εκκαθάριση.
Άραγε αγνοούν, οι βουλευτάδες μας, ότι το Αζερμπαϊτζάν επιτέθηκε με βομβαρδισμούς την Αρμενία, τον Μάιο του 2021, τον Νοέμβριο του 2021 και τον Σεπτέμβριο του 2022; Την Αρμενία, όχι το Αρτσάχ. Αυτό βεβαίως είναι πολιτική της «ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή», έννοιες τις οποίες, οι wannaby διπλωμάτες, αντιλαμβάνονται προδήλως με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο τις αντιλαμβάνεται και ο φασίστας Αλίεφ.
Άραγε αγνοούν, οι πραματευτάδες «της σταθερότητας και οικονομικής συνεργασίας» και συνειδητά ή ασυνείδητα promoters του αζέρικου λόμπι, το ψήφισμα-κόλαφο της Ευρωβουλής για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Αζερμπαϊτζάν στο Αρτσάχ και στην Αρμενία, καθώς και τις διώξεις πολιτικών κρατουμένων; (Βλ. παραπομπή 2. Διαβάστε στο σημείο 18. του ψηφίσματος τη σύνδεση με την Κύπρο).
Θα καταψήφιζαν άραγε το εν λόγω ψήφισμα; Κι αν το καταψήφιζαν, τότε γιατί πήγαν και μάλιστα στα κατεχόμενα του Αρτσάχ; Και με τον χωροφύλακα και με το αστυνόμο, λοιπόν.
Θα χαιρέτιζαν άραγε, επίσκεψη Ευρωπαίων βουλευτών στα κατεχόμενα της Κύπρου στο πλαίσιο της «σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή»;
Άραγε αγνοούν, ότι το Αζερμπαϊτζάν έχει αναγνωρίζει ουσιαστικά την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα; Άραγε δε γνωρίζουν, ότι ο φασίστας Αλίεφ έχει αναγγείλει πολλάκις την επίσημη de jure αναγνώρισή της; Μήπως αγνοούν επίσης, ότι τόσο η Παγκόσμια Ισλαμική Συνδιάσκεψη, όσο και ο Οργανισμός Τουρκογενών Κρατών, ως συλλογικές οντότητες, το έχουν πράξει ήδη, με την ψήφο και του Αζερμπαϊτζάν; (Βλ. παραπομπές 3 και 4).
Άραγε αγνοούν, ότι μόλις πριν λίγες μέρες και σχεδόν παράλληλα με τη δική τους επίσκεψη, κατά την 51η Σύνοδο των Υπουργών Εξωτερικών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), «χοροστατούντος» του Αζερμπαϊτζάν, εξεδόθη ανακοίνωση, στην οποία γίνεται λόγος για προστασία της «τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα» με κατηγορίες και υπονοούμενα αμφισβήτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Ελλάδα, ταυτόχρονα με την απελευθέρωση των εδαφών του «δυτικού Αζερμπαϊτζάν»;
Αυτό συνιστά ξεκάθαρη αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας της Αρμενίας και προαναγγελία επίθεσης και πολέμου. Σε αυτή τη σύνοδο, ο Αλίεφ, χαρακτήρισε την απελευθέρωση του «δυτικού Αζερμπαϊτζάν» ως ειλημμένη υποχρέωση, δηλώνοντας αποφασιστικά, ότι ο «διάδρομος του Ζανγκεζούρ θα δημιουργηθεί είτε το θέλει η Αρμενία είτε όχι». Αυτό βεβαίως είναι δήλωση επιβεβαίωσης της «ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή». (Βλ. παραπομπή 5, σημεία 20, 25 και 26).
Άραγε αγνοούν, τον προσβλητικό και απαξιωτικό τρόπο, με τον οποίο ο Αλίεφ υποδέχτηκε, τον Έλληνα πρέσβη Νικόλαο Πιπερίγκο, κατά τα διαπιστευτήριά του στο Μπακού, στον οποίον διαβεβαίωσε ότι το Αζερμπαϊτζάν θα παράσχει κάθε στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία, καθώς και κάθε υποστήριξη στον τομέα των πληροφοριών (δηλαδή κατασκοπίας) σε ενδεχόμενη σύγκρουσή της με την Ελλάδα; Προειδοποίησε μάλιστα την Ελλάδα και την Κύπρο για την επιθετική και προκλητική τους στάση απέναντι στο Αζερμπαϊτζάν. Πότε όμως η Ελλάδα και η Κύπρος υπήρξαν προκλητικές απέναντι στο Αζερμπαιτζάν; Ποτέ, αλλά με κάποιον τρόπο πρέπει να δικαιολογήσει τη δική του «νόμιμη αντεπίθεση» εναντίον της Πατρίδας μας. (Βλ. παραπομπή 6).
Βλέπετε πώς οι ίδιοι οι Αζέροι συνδέουν πάντα την Αρμενία με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Άραγε αγνοούν, οι φίλοι του φασίστα Αλίεφ, ότι μόλις πριν λίγες μέρες, δύο πράκτορες του Αζερμπαϊτζάν συνελήφθησαν στην Κύπρο και στη Σούδα, φωτογραφίζοντας στρατιωτικές εγκαταστάσεις; Μάλλον έκαναν γαργάρα την κατασκοπία του Αζερμπαϊτζάν σε βάρος της εθνικής ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών, οι γυρολόγοι της «ασφάλειας και σταθερότητας στην περιοχή».
Άραγε αγνοούν, ότι λίγο πιο πέρα, από εκεί που φωτογραφίζονταν με γελάκια, υπάρχει το γκροτέσκο «Στρατιωτικό Πάρκο Τροπαίων» του Μπακού; Μήπως το επισκέφθηκαν και αυτό; Αυτό το μουσείο φτιάχτηκε για να το επισκέπτονται σχολεία, μικρά παιδιά, τα οποία παίζουν με ομοιόματα Αρμενίων νεκρών στρατιωτών. Ένα εκκολαπτήριο μελλοντικών φασιστών, ένα εργαστήρι κατασκευής φασιστικής συνείδησης με συστηματικό τρόπο. (Βλ. παραπομπές 7 και 8).
Άραγε αγνοούν, ότι το Αζερμπαϊτζάν αρνείται τη Γενοκτονία τόσο των Αρμενίων, όσο και των Ελλήνων του Πόντου, κατηγορώντας μάλιστα, τους Αρμένιους και Πόντιους ως γενοκτόνους, αποδίδοντας, με αυτόν τον τρόπο, ύβριν και χλεύη στους νεκρούς;
Η συμπεριφορά των βουλευτών
Βασίλειου Γιόγιακα (ΝΔ), Καλλιόπης Βέττα (ΣΥΡΙΖΑ), Γιώργου Στύλιου (ΝΔ) και της υφυπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Σοφίας Βούλτεψη,
συνιστά εκφυλιστικό φαινόμενο της πολιτικής, άξιο πολιτικής απαξίωσης.
Δεν έχουν ηθική νομιμοποίηση να ομιλούν για Δημοκρατία, αυτοί που εμμέσως νομιμοποιούν φασιστικές πρακτικές τρίτων. Αυτός είναι ο δυστοπικός κόσμος της επιλεκτικής δικαιοσύνης. Από τέτοιους πολιτικούς είναι φτιαγμένος.
Κι όταν η δικαιοσύνη είναι επιλεκτική, δεν είναι μονομερώς παρούσα, είναι παντελώς απούσα.
Ξαναψηφίστε τους, είναι αναφαίρετο και σεβαστό δικαίωμα. Αναρωτηθείτε όμως, αν θέλετε να τους μοιάζετε. Μην παρεξηγηθείτε μόνον, αν σας πούμε, ότι όντως τα καταφέρατε.
Ανδρέας Τσιφτσιάν
Οικονομολόγος
