Από τους σημαντικότερους Έλληνες σκηνοθέτες, ο Βασίλης Γεωργιάδης, ένας από τους ελάχιστους ανανεωτές του παλιού εμπορικού σινεμά, με οξυδερκή κοινωνική ματιά, ευαισθησία για τους καταφρονημένους, «έφυγε» πικραμένος από τον χώρο του θεάματος, παρά τις δυο υποψηφιότητές του για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας, με τις γνωστές δημιουργίες του «Τα Κόκκινα Φανάρια» και «Το Χώμα Βάφτηκε με Αίμα».
Προσφυγόπουλο από τα Δαρδανέλια, μεγαλωμένος στο Ξυλόκαστρο, ανήσυχο πνεύμα, θα μπει στην ελληνική κινηματογραφική βιοτεχνία, που αναπτυσσόταν μεταπολεμικά, από νεαρή ηλικία, για να διαγράψει μία σημαντική πορεία και θα βρεθεί στην ακμή του, στη δεκαετία του ‘70, να απαξιώνεται, να βλέπει κλειστές πόρτες και να ξεδιπλώνει τις αρετές του στη μικρή οθόνη, παραδίδοντάς μας μερικές από τις καλύτερες σειρές, κλασικές πια, που αποτελούν σταθμό στην ελληνική τηλεόραση, όπως είναι «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», «Οι Πανθέοι», «Γιούγκερμαν».
«Έχω βαρεθεί να με φωνάζουν “δάσκαλο” και να μου δίνουν τιμητικά βραβεία και κανείς να μη με φωνάζει για δουλειά», είχε εξομολογηθεί ο ίδιος σε φίλους του, όταν θα περάσει στο περιθώριο του κινηματογραφικού κυκλώματος, που του γύρισε επιδεικτικά την πλάτη. Ενός κυκλώματος που θα επιχειρήσει να εξαλείψει αυτή την αδικία, θέλοντας να τον τιμήσει, λίγο πριν πεθάνει, στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά εκείνος αρνήθηκε να παραβρεθεί, να τους δώσει την ικανοποίηση ότι ο ξεριζωμός του από το δεύτερο σπίτι του, τα κινηματογραφικά πλατό, μπορεί να διορθωθεί με ένα τιμητικό βραβείο. Άλλωστε, το ανυπότακτο πνεύμα του, το είχε δείξει από την εφηβεία του, όταν θα ενταχθεί, στην περίοδο της κατοχής, στην αντίσταση.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης, που πέθανε πριν 25 χρόνια (30 Απριλίου 2000), υπηρέτησε σχεδόν όλα τα κινηματογραφικά είδη, πάντα με συνέπεια, γνώρισε την αποδοχή του κοινού, αλλά και της κριτικής, μεταφέροντας τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του, την απλότητα, το ήθος, την ευαισθησία του στα κοινωνικά θέματα, την τελειομανία του, στις ταινίες του, ενώ ανέδειξε και πλήθος ηθοποιών, αλλά και επαγγελματιών του χώρου.
Ο Βασίλης Γεωργιάδης, που πέθανε πριν 25 χρόνια (30 Απριλίου 2000), υπηρέτησε σχεδόν όλα τα κινηματογραφικά είδη, πάντα με συνέπεια, γνώρισε την αποδοχή του κοινού, αλλά και της κριτικής, μεταφέροντας τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα του, την απλότητα, το ήθος, την ευαισθησία του στα κοινωνικά θέματα, την τελειομανία του, στις ταινίες του, ενώ ανέδειξε και πλήθος ηθοποιών, αλλά και επαγγελματιών του χώρου.
