Δύο νεκροί, έξι τραυματίες, 2.000 σφαίρες. Ένα χωριό στα νότια του Ψηλορείτη μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Η αιματηρή «βεντέτα» στα Βορίζια αποκαλύπτει μια Ελλάδα που επιμένει να ζει έξω από το κράτος δικαίου, μια κοινωνία όπου ο νόμος υποχωρεί μπροστά στο κουμπούρι και η σιωπή μετράει πιο πολύ από τη ζωή.
«Βλέπουν, αλλά δεν μιλούν»
Κανείς δεν κάλεσε την αστυνομία ούτε όταν εξερράγη βόμβα, ούτε όταν το χωριό σείστηκε από πυροβολισμούς. Οι κάτοικοι κλείστηκαν στα σπίτια τους, φοβισμένοι, εγκλωβισμένοι σε έναν κώδικα σιωπής που μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά.
«Όποιος μιλήσει, στιγματίζεται για πάντα ως προδότης», λένε αστυνομικοί που γνωρίζουν την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής.
Παιδιά στα χωράφια, όπλα στις στάνες
Η εκπαίδευση τελειώνει στο δημοτικό. Τα παιδιά μαθαίνουν από νωρίς να οδηγούν, να κουβαλούν όπλα, να μισούν το κράτος. .
«Δηλητηριάζονται από μικρά, δεν βλέπουν ποτέ τους αληθινούς υπεύθυνους», καταγγέλλει αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.
Η Πολιτεία που θυμάται μόνο στους νεκρούς
Μετά την τραγωδία, πάνοπλοι αστυνομικοί μπλοκάρουν τις εισόδους του χωριού. Θα κρατήσει όμως; Ή θα ξεχαστεί, όπως τα Ζωνιανά και ο αστυνομικός Στάθης Λαζαρίδης που πλήρωσε τη «μαγκιά» των ένοπλων;
Γιατί όσο τα στόματα μένουν κλειστά και ο φόβος κυβερνά, ο πραγματικός νόμος στα Βορίζια θα είναι πάντα ο νόμος του όπλου.
Βορίζια: Το χωριό που κυβερνούν τα όπλα – Η 70χρονη βεντέτα, οι δύο νεκροί και η σιωπή που σκοτώνει
