Κι όμως το λίπος έχει το ρόλο του!
Η κύρια λειτουργία του λευκού λιπώδους ιστού είναι η αποθήκευση τριγλυκεριδίων σε περιόδους θετικού ισοζυγίου ενέργειας, καθώς και η διάσπαση αυτών όταν απαιτείται παροχή ενέργειας στον οργανισμό.
Ένας δεύτερος ρόλος είναι η προστασία των εσωτερικών οργάνων από την πρόκληση τραύματος εξαιτίας ισχυρών μηχανικών πιέσεων. Αν και παλαιότερα επικρατούσε η άποψη ότι ο λιπώδης ιστός είναι ένας παθητικός αποθηκευτικός ιστός, σήμερα γνωρίζουμε ότι επιτελεί και σημαντική ενδοκρινολογική δράση.
Πρόσφατες μελέτες υποστηρίζουν ότι τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά ο λιπώδης ιστός παράγει ποικίλες πρωτεΐνες, τις λεγόμενες λιποκίνες, που έχουν ένα ευρύ φάσμα βιολογικών δράσεων, όπως ο έλεγχος του αισθήματος της πείνας και κατά συνέπεια της πρόσληψης τροφής, η επίδραση στη δράση άλλων ορμονών και η ρύθμιση του μεταβολισμού του ιδίου.
Στα βιολογικά αυτά μόρια περιλαμβάνονται η λεπτίνη, η αδιπονεκτίνη, η ρεζιστίνη, ο αναστολέας ενεργοποίησης πλασμισμινογόνου (PAI-I), ο παράγοντας νέκρωσης όγκων (TNF-α) και η ιντερλευκίνη-6 (IL-6). Κάποιες από αυτές τις λιποκίνες έχουν αντι-φλεγμονώδεις ιδιότητες όπως η αδιπονεκτίνη, η οποία όμως μειώνεται αξιοσημείωτα κατά την παχυσαρκία, ενώ άλλες έχουν προ-φλεγμονώδεις ιδιότητες όπως η λεπτίνη, ο TNF-α και η IL-6, οι οποίες αυξάνονται κατά την παχυσαρκία.
Συμπερασματικά, ο λιπώδης ιστός δεν είναι μια παθητική περιοχή αποθήκευσης λίπους, αλλά αντιθέτως παίζει καθοριστικό ρόλο στην παρουσία και πορεία ποικίλων μεταβολικών νοσημάτων.
