Ζω σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 45 χρόνια και το μόνο που αντικρίζω είναι εμμονές πολιτικών, καρέκλες από τις οποίες δε λένε να σηκωθούν και αρκετό αντίλογο χωρίς ουσία. Αξιώματα που θα έπρεπε να στηρίζονται σε γερά θεμέλια με γνώσεις και θέληση για ένα καλύτερο αύριο καπηλεύονται από βουλευτές που το μόνο που θέλουν είναι να κερδίσουν λίγα ακόμα λεπτά δημοσιότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κυριακή Μάλαμα.
Ως πολίτης Χαλκιδικής παρακολουθώ τους βουλευτές της περιοχής, το φαινόμενο Μάλαμα αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία των πολιτικών που πέρασαν από τη χώρα, όχι για το έργο της αλλά για την εμμονή της. Τοπικίστρια με επιλεκτική μνήμη, ενισχύει τομείς του δικού της ενδιαφέροντος, αγαπάει τα social media και εμμονικά θέλει να διαλύσει κάθε επενδυτική δραστηριότητα στη βόρεια Ελλάδα.
Η αποδόμηση ενός εμμονικού μυαλού
• Αρέσκεται σε διαδικτυακούς τσακωμούς χωρίς φυσικά να επιτρέπει το παραμικρό περιθώριο αντιλόγου. Τελευταίο της θύμα ο υφυπουργός Μακεδονίας – Θράκης, που είχε την τύχη – ατυχία να παρουσιάσει το σχέδιο για το τεχνολογικό πάρκο.
• Τονίζει την ανάγκη ενίσχυσης της υγείας στη Χαλκιδική, γιατί προφανώς στα μάτια της η υπόλοιπη βόρεια Ελλάδα είναι υποδεέστερη.
• Ζητά μανιωδώς τα οικονομικά στοιχεία της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, ενώ από την πρώτη στιγμή η εταιρεία έχει δώσει την πρόσβαση σε κάθε πολιτικό. Πράξη που προφανώς δεν την συνέφερε καθόλου…
• Για να στηρίξει την «καλλιτεχνική» οικογένεια ζητά στήριξη των εργαζομένων στο πολιτισμό αλλά γρήγορα ξεχνάει τις όποιες μάχες της…
• Η Χαλκιδική και ο τουρισμός είναι το λάβαρο της, γιατί αν δε γεμίσει η παραλία δεν υπάρχει ζωή. Αγνοώντας φυσικά άλλες οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής και επιμένοντας στον άμεσο αποκλεισμό τους.
• Κατηγορεί την κυβέρνηση για τη μη χορήγηση tablets στα παιδιά που διδάσκονται μέσω τηλεκπαίδευσης, όμως καμία φορά δεν έβαλε το χέρι στη βουλευτική της τσέπη για να κάνει μια ικανοποιητική δωρεά, έστω σε τοπικό επίπεδο.
Η Κυριακή Μάλαμα για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται λίγη για το βουλευτικό αξίωμα. Συνεχίζοντας την εμμονική νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει αρνητικότητα σε κάθε είδος ανάπτυξης, δεν ενδιαφέρεται για κρατικά κέρδη, αδιαφορεί για την πραγματική κατάσταση των συντοπιτών της , οι οποίοι γίνονται έρμαια των επικίνδυνων πολιτικών της και βάζει ως μπροστάρη την κινδυνολογία για να κερδίσει έδαφος σε συζητήσεις δίχως επιχειρήματα και αντίλογο.
Με συγχωρείτε, όμως εγώ πλέον δε θέλω να με αντιπροσωπεύουν τέτοιοι πολιτικοί. Χρειάζομαι πολιτικούς με όραμα, με φωνή που έχουν επιχειρήματα και πασχίζουν για ένα καλύτερο αύριο. Δε χρειάζομαι άλλα ΟΧΙ που θα γίνουν ΝΑΙ μόλις καλύψουν τα δικά τους συμφέροντα. Χρειάζομαι ανθρώπους που στηρίζουν την τοπική κοινωνία, ενισχύουν την απασχολησιμότητα, λένε ναι σε μεγάλες επενδύσεις που θα φέρουν και έχουν ήδη φέρει τους νέους μας και πάλι στα χωριά και θα συνεισφέρουν στο ελληνικό επιχειρείν. Επιχειρήσεις που τονώνουν την τοπική αγορά, δίνουν δυνατότητα για εξαγωγές και ενισχύουν το κράτος μέσω φόρων δεν θα πρέπει να πολεμούνται αλλά να γίνονται παραδείγματα προς μίμηση. Μετά την πανδημία του κορωνοϊού έχουμε περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για σταθερή εργασία , αξιοποίηση όλων των πόρων μας και ενίσχυση της εθνικής μας οικονομίας, γιατί μόνο έτσι θα υπάρξει αχτίδα αισιοδοξίας για εμάς τους μικρούς ως εργαζόμενους αλλά και τους μεγάλους ως επιχειρηματίες – εργοδότες.
A. Fotiadis
