Η απόφαση για την παρακράτηση φόρου

Με πρόσφατη απόφαση του το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) απέρριψε την προσφυγή ανώνυμης εταιρείας που είχε δημιουργήσει πρόγραμμα εθελουσίας αποχώρησης για μια μερίδα εργαζομένων της, το οποίο προέβλεπε την τμηματική καταβολή της αποζημίωσης, καθώς και συμπληρωματικά μέσω σύναψης ομαδικού ασφαλιστηρίου.

Το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρεία όφειλε να παρακρατήσει φόρο με συντελεστή 20% κατά την καταβολή της αποζημίωσης εθελουσίας εξόδου, μετά την αφαίρεση του τότε προβλεπόμενου αφορολόγητου ορίου των 20.000 ευρώ. Επιπλέον, ο φόρος έπρεπε να αποδοθεί στο Δημόσιο εντός του επόμενου μήνα από την παρακράτηση.

Η απόφαση αυτή βασίστηκε στον ισχυρισμό ότι ο τρόπος που η εταιρεία επέλεξε να εκπληρώσει την αποζημιωτική της υποχρέωση για την καταβολή του φόρου είναι αδιάφορος, δεδομένου ότι η «εφάπαξ αποζημίωση» κατά τον νόμο δεν είναι αποκλειστικά η εφάπαξ καταβαλλόμενη αλλά και η εφάπαξ υπολογιζόμενη.

Στην παρούσα υπόθεση, το δικαστήριο έκρινε ότι η εταιρεία είχε υποχρέωση να παρακρατήσει και να αποδώσει τον φόρο όπως προβλέπεται από τον νόμο.

Η απόφαση αυτή έχει σημαντική επίπτωση στις εταιρείες που εφαρμόζουν προγράμματα εθελουσίας εξόδου, καθώς καθιστά σαφές ότι η φορολογική υποχρέωση παρακράτησης και απόδοσης του φόρου ισχύει ανεξαρτήτως του τρόπου καταβολής της αποζημίωσης.